Adios Antigua

Zaterdag 30 juli

Helaas gisteren de Vulcano Fuergo niet meer kunnen zien maar vanmorgen nog iets anders meegemaakt namelijk om 8.00 uur wakker geworden/geschut door een aardbeving.... het bed ging letterlijk heen en weer en de ramen begonnen te klapperen.....eerst dacht ik dat Karel lag te dromen (onze hond Oscar beweegt ook altijd heftig als hij droomt) maar het was dus een aardbeving. We hadden pas om 10.00 uur een afspraak met Victor dus konden lekker rustig aan doen, douchen, ontbijten en waren ruimschoots klaar toen Victor kwam. Hij vroeg aan de receptie welke schaal de aardbeving had, bleek dus 5.7 te zijn, dan mag je ook wel schudden in je bed. Het episch centrum lag in de zee, net uit de kust. Zo begon ook deze dag weer anders! Het is vandaag de laatste dag dat Victor ons ophaalt, vandaag gaan we naar een koffie plantage (Filadelfia) in Antigua waar je een rondleiding krijgt van koffiezaad tot koffie in een kopje. Het is ongeveer 15 minuten rijden met de auto, je kunt je ook laten ophalen in Antigua zelf, dan ga je met een oude legerjeep Unimog (uit 1975) naar de plantage. Karel, Dominique en Ruben stappen in de jeep, zelf rijd ik met Victor mee, ik voel me namelijk niet zo lekker (jaja, alweer maar nu iets verkeerds gegeten, neenee niet van de straat) maar een imodium doet wonderen. We komen ongeveer tegelijk aan bij de plantage en dan kan de rondleiding beginnen.We stappen weer in de unimogs om het 450 ha grote terrein te gaan verkennen. Eerste stop is bij de zaailingen. Er zijn 2 soorten koffie: Robust en Arabica. De Arabica is de beste koffie maar deze is erg gevoelig voor een nematode ( een wormpje dat de wortels aanvreet) De Robust is ongevoelig hiervoor, dus gebruiken ze een onderstam van de Robust koffie en enten er de Arabica koffie op zodat de plant enkele Arabica geeft. Een koffiestruik geeft bonen vanaf 5 jaar oud, en gaan 25 jaar mee. Tussen de koffiestruiken planten ze bomen aan om schaduw te geven: Koffie houdt niet van volle zon maar ook niet van volle schaduw, dus ze snoeien de bomen zo dat er precies voldoende zon en schaduw op de planten valt. De oogst van de koffiebonen is tussen november en maart, we zijn dus precies verkeerd, er zijn nu alleen maar groenen bessen. Pas als de bessen rood zijn, dan zijn ze rijp en worden geplukt. De plukkers gaan elke week langs de struiken en plukken enkele de rijpe bessen. De eerste stap is dan het vruchtvlees van de bes te verwijderen, dan houd je 2 halve groene bonen over. Deze worden gedroogd, en daarna nog van 2 schillen ontdaan om dan vervolgens gesorteerd te worden op grootte, afwijkingen etc. Dan gaan ze in de baal voor export. De koffie wordt niet gebrand want de gebrande bonen blijven maar 2 weken goed wanneer ze aan de lucht worden blootgesteld. De koffie wordt verkocht aan de USA en Japan. Elk land heeft zijn eigen jutte zak. Starbucks is o.a. een afnemer, zij branden dus zelf de koffie en daarna gaat het naar de Starbuck stores, fijn om te weten welke koffie we volgende week in de USA drinken. Ruben en ik drinken nog een fantastisch bakje koffie en sluiten ons weer aan bij Mo en Do (die zijn eerder naar buiten gelopen omdat Dominique zicht niet goed voelde, Victor brengt haar naar een schaduwplekje en geeft haar water, ze krijg haar kleur naar een paar minuten gelukkig weer terug, misschien tijd voor een day-off en even alles verwerken). Ondertussen is het 13.00 uur dus Victor brengt ons weer terug naar het hotel. Helaas heeft ook Ruben last (heeft dezelfde kip gegeten gisteren) en ook hij moet eraan geloven en ook hier doet imodium weer wonderen. Wij nodigen Victor uit om iets te gaan drinken en eten, hij neemt de uitnodiging graag aan. De kinderen blijven in het hotel en wij beloven wat te eten mee te nemen. Victor weet een lekker Italiaans restaurant met een mooie binnenplaats, hij heeft gelijk het is een mooi restaurant ook nog eens lekker. Ik houd het bij een soepje en Karel ook ( hij heeft dezelfde kip gegeten gisteren #imodium). Onderweg naar het restaurant zien we dat de chickenbussen versiert zijn, het blijkt vandaag de dag van de chauffeur. Wij bedanken Victor voor het rondrijden en wat hij ons allemaal heeft geleerd over Guatemala, hij heeft het ook heel erg naar zijn zin gehad. Hij wil ons graag uitnodigen om bij hem thuis te komen eten. Carmen wil graag voor ons koken. Wij voelen ons heel erg vereert en nemen de uitnodiging graag aan. Wij eten en drinken gezellig door, bestellen wat eten voor Do en Ruben, en dan om 16.00 uur gaan wij naar het hotel en Victor rijdt naar huis, tot vrijdag Victor.

Zondag 31 juli
Vandaag hebben we een day-off. Lekker rustig aan opstarten, rustig ontbijten en dan naar het zwembad. Het is druk in het hotel, we hebben gehoord dat veel Guatemalteken vanuit de stad een weekendje naar Antigua aan, nou dat merken we. Er is zelfs muziek bij het zwembad en bij een ober kan je drankjes bestellen. Karel leest op de ipad, Dominique leest een echt boek, Ruben op de iPhone en ik lees de Viva en Libelle (#dank je lieve zus). We blijven tot 13.00 uur bij het zwembad hangen. Dan gaan we de stad in om voor de laatste keer naar cafe Condesa te gaan. Heerlijk in de binnentuin gedronken en gegeten. Toen nog wat rond gelopen en wat cadeautjes gekocht. Wat is Antigua toch een heerlijke stad, ik raad het jullie allemaal aan. Daarna nog langs de grote supermarkt om wat te kopen voor de kinderen van Victor en Carmen en toen weer naar het hotel. Nu even lekker op bed tv kijken en dan rond 18.00 uur de stad weer in. Vanavond laatste avond in Antigua, dat wordt morgen weer afscheid nemen voor de derde/tweede/eerste keer maar wat ons betreft komen we hier zeker terug. We sluiten het feestelijk af, hoe kan dat anders als met een happy meal (15 en 10 jaar geleden hebben we hier vaak gezeten) en vergeet het ijsje niet!!


Antigua , gracias por las fantásticas 9 días que hemos tenido aquí , estas memorias nadie nos quita más

Adios
Carlos, Monique, Dominique y Ruben